Poet’s Corner

Search again, If you can’t find the right things…

Read whatever you like to…

એક અછાંદસ સંવાદ

બસ ક્યારેક યાદોમાં પણ સાથ આપતી રહેજે” આવજે કહી તેમણે સ્નેહપૂર્વક હાથ હલાવ્યો”
એક અંધારી રાતે

પડછાયાની ઓથે, ઓરા નીકળ્યાં, અને ભીંતે ચડવા માંડ્યા.
ઓરડાની મારી બારી

લજ્જા ઓથે છુપાઈ રહી અમીનેષ તાકતી બારી, હર્ષ શોકની ઝાલર, સ્નેહના પડદે સજતી બારી
મન ઉપવન

મન ના ઉપવન ને ફોરમ ના સંગ માં મહેંકતુ કરુ. પતંગીયા ની પાંખો ની ભાત થી ભાતીગળ કરુ.
तुम्हारे बगैर मै

तुम्हारे बगैर मै, मै नहीं होता, मै और मेरा आईना बहुत बातें करते है,
ભીનપવર્ણી તરસનો પડઘો

રંગે-રૂપે નોખાં ટાણાં સંભાળ્યા છે સ્હેજે, વાત જરીક છે લાંબી સખી, પણ તું હોંકારો દેજે,
જોઈએ

કોઈ જોડવા ઈચ્છે, કોઇ તોડવા ઈચ્છે, જોઈએ મહોબ્બતની, કોણ લાજરાખે છે.
પીડાને ઠપકો

તને જ કહું છું સાંભળ પીડા! શરમ-બરમ જેવું લાગે છે કૈં?
100 વષઁ પુરા કરી 101 મી વષઁગાંઠ

વિચારે છે પહેલા કોણ પહોચશે? હા! તે એકલી રહે છે ત્રણ ત્રણ દસકા થી..
એ હાથમાં મારો હાથ

સુક્કો ભઠ્ઠ આ કિનારો રેતાળે પડ્યો અહી ઘૂઘવાતો દરિયો વહેતો કોણ માનશે
એ શબ્દો સાથ ખંજર

એ શબ્દો સાથ ખંજર ક્યાં જરૂરી હોય છે અમથું હ્રદય વ્હેરાય છે ચુપીની વાપરો તલવાર ને માણસ હદયથી વેતરાતો જાય છે
મદભરી આંખોમાં ડુબવું છે

હૈયાના ધબકારે ગુંજે તારુ નામ, અવ્યક્ત ભાવોના સ્પંદન લે તારુ નામ.
आजकी नजम अलग मिजाज

जहॉ भर की भले ही करले हम शेरो शायरी, हर अलफ़ाज़मे मगर तेरा परिन्दा चहकता है
બરછટ હતી ને હતી

હાથવગી કળ અને કૂંચીથી ચેતનાની ધખતી રહે છે જાણે ધૂણી ટેરવાંની વાત જરા સૂણી..
ઝબકવું છે સિતારાને

તમે થાકી ગચા હો, કંટકો રોપી, ચમનવાળા, વતન ખાતર હવે સૌને મહોબ્બતનું ઈજન આપો.
ઉનાળાનું ગીત

સૂરજિયા! તારે ત્યાં અવસર કોઈ આવ્યો છે? આભ આખું ગીત તારાં ગાય છે;
ગરદનથી નીચે જ સૌ ધ્યાન કરે છે

આંખોથી કોણ હવે પ્યાર કરે છે ગરદનથી નીચે જ સૌ ધ્યાન કરે છે
કહુના કહુંની અવઢવમાં

કાજલ કહેવું સહેલું છે જીવીતો બતાવ હવે, સામી ધારે તરીને બતાવતો માન્ય કે સમય તરી ગયો.
એ પહેલા તો મને

એ પહેલા તો મને કોઈ ફૂલની ઉપમા આપે છે પછી દિલને ઉપવન બનતું એ રોકવા આવે છે
એ ઝાડ

મહી બંધાએલો માળો તુટ્યો, પાંદડાઓની આવી પડતી.
ભાગીને કયાં જાવ હવે

કરે કંગનનો શણગાર ને રણકાર સંગ માણી હવે.
तुम्हारा मन महकता

अबभी जीवित था, छटपटा रहा था स्फुर्तीसे तुमने पथ्थर हटा दिया,
ફાગણ કેમ ચડે

સોળવલાં જોબનને ઊંચકે, કેસરભીના કાંધે સૂરજ સાખે અંગમરોડી, તાર નયનના સાંધે
છાંય તો છાંય

સીમ છે, જાત છે, ને લાચારી, જીંદગી યંત્ર છે , મજૂર નથી.

Sarjak – Be the one

As a Open and Platform for Native Literature, We are glad to have you at Sarjak’s World. If you are ready to Join us please feel free to connect with us or learn more from us.

We are Free, Open and Non-Commercial for Serving and Searching Literature around us.

Be the one, Be the Sarjk.

Open Invitation

Join as Contributor

Copying, distributing, or sharing our content without permission is strictly prohibited. All content on this website is sole property of Respective owners. If you would like to use any of our content, please contact us for permission. Thank you for respecting our work.