એ પહેલા તો મને કોઈ ફૂલની ઉપમા આપે છે
પછી દિલને ઉપવન બનતું એ રોકવા આવે છે

ભમરાઓનો અહીં ઝાઝો, એમને ડર સતાવે છે
ફૂલોના રસ ચાખવાં બહાને ડંખ મારવા આવે છે

સુગંધ મહેકતી હશે તો લોક સહુ ખેંચાઈ આવશે.
લ્યો હવે એ હવાને બંધ મુઠ્ઠીમાં બાંધવા તાણે છે

કોણ સમજાવે એમને કે ફૂલોય ઘણા કાબેલ છે
પાંદડીઓની આડમાં પણ કાંટા રાખતા જાણે છે

થોડી સતાવે બીક ખરી, કે સુરજ કરમાવી જશે
ખીલ્યાં જે ચમનમાં ત્યાંજ સુખ ખરતા માણે છે.

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’