ઊગતા સૂરજને પૂંજે છે નજર,
એમ સ્વાગત રોજ માંગે છે નજર.

હાથ જેનો પ્હાંણ નીચે હોય છે,
એ હિમાલયનેય તોડે છે નજર.

રાનુ મંડલ જેમ કોઈ શહેરમાં,
ભાગ્યનું સરનામું શોધે છે નજર.

ભૂલવા ચાહું અને દરરોજ તું,
દોસ્ત, તું ને તું જ આવે છે નજર.

નર્મદા શા ડેમ છલકાવી શકે,
આંસુઓને ક્યાંક લૂછે છે નજર.

– સિદ્દીક ભરૂચી