થોડા ઘણાં તનાવથી અજવાળું થાય છે.
ખુદને કરેલી રાવથી અજવાળું થાય છે.

જ્યાં મીણ કે બરફ થઈ ખુદને મળી શકો,
એવા બધા બનાવથી અજવાળું થાય છે.

સૂરજને ખોટું લાગશે, આ એક વાત થી,
અહિં ભાવ ને અભાવથી અજવાળું થાય છે.

છે શબ્દના કે મૌનના, નહિ તારવી શકો,
દેખાય નહિ એ ઘાવથી અજવાળું થાય છે.

સહમત બધી ય વાતમાં ના થઇ શકાય પણ,
ના કે હા ના પ્રભાવથી અજવાળું થાય છે.

આ દર્દ, પીડા, વેદના જોતા રહી ગયા,
ખુશીઓની આવજાવથી અજવાળું થાય છે.

નડતા નથી સવાલ મને કાલના હવે,
બસ, આજના લગાવથી અજવાળું થાય છે.

~ લક્ષ્મી ડોબરિયા