સન્માન થઈ રહ્યું છે જન્મોની આ તરસનું.
સહિયારું થઈ ગયું છે હોવું અરસ-પરસનું.

આપે છે જાગવાની સરખી જ તક. . ને, એથી-
રાખ્યું છે સ્થાન સરખું મેં તેજ ને તમસનું.

મારો મને પરિચય સહેજે થયો’તો જ્યારે,
રહેવાનું ઋણ કાયમ વાસંતી એ વરસનું.

આ જાત ઓગળી તો હોવાનો અર્થ જાણ્યો,
ને, મૂલ્ય થ્યું સવાયું આ પ્રેમની જણસનું.

ખુદ્દને મેં પ્રશ્ન પૂછ્યો કે કાલ કેવી ઊગશે ?
ઉત્તરમાં ધ્યાન રાખ્યું મેં આજના દિવસનું !

મારા સિવાય બીજું આ કોણ છે અરીસે ?
પ્રતિબિંબ શું ઝિલાયું ત્યાં ભીતરી કણસનું ?!

~ લક્ષ્મી ડોબરિયા