રાતમાં બિડાય જેમ પોયણી, એમ પાંપણ ઢળી,
બાકી ચાહની સાવ સીધી વાત, પાસ આવી કરી.

સુખની સેજ પામવા અગણિત વર્ષો દોડ્યા કર્યું
એ તારી હથેળી મહી મારા નામની રેખામાં જડી.

ચંદન વન આખું ખુદયું, મન સુગંધથી ભરી દેવા,
મખમલી મળ્યા જે સ્પર્શ, જીવનમાં તાજગી ભરી

પ્રેમમાં તકલીફ ઘણી, ને એટલી મજા અલગ જડી
દુઃખમાં રહેતી કોરી આંખો, સુખ મળતા ખુબ રડી.

આંખોના અરીસા મહી તસવીર તારી કાયમી રહી
જીવન મરણની વાતો વિશે, અહી હવે કોને પડી.

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’