મે એટલે જ નફરત મૂકી છે
પ્રેમ માટે ય જિંદગી ટૂંકી છે

જ્યારે, જ્યાં કર્યા છે રાગ, દ્વેષ
જિંદગી ધડકન તરત ચુકી છે

સુખી થવાં બનવું છે બાળક
મોજને નાદાનીએ જ લૂંટી છે

ઝૂકે છે જે આત્માનાં અવાજને
એ જિંદગી ક્યાં કોઈને ઝૂકી છે

જિવનનાં આલિંગને જે બંધાયો
ગાંઠો પીડાની એની જ છૂટી છે

કોઈની ઉણપ શોધતી જ રે’વી
એ જ આપણી મોટી ત્રુટિ છે

શીખી લેવું સત્ય, પ્રેમ ને કરુણા
પછી ના અઘરી કોઈ કસોટી છે

~ મિત્તલ ખેતાણી