પ્રિયા! શુ કહું તારી અા અદા
કૌતુક નીહાળતી સ્તબ્ધ બનતી.
ફુલો ની વચ્ચે અેક કળી ખીલી.
કોમલાંગી, શુંભાગી, વનપરી.
મેધ ધનુષી રંગો ની રંગોળી.
લહેરાય કેશ ને વાદળ છવાયુ
તારી આંખો નુ કાજળ રેલાયુ
વાદળ વચ્ચે ચમકતો ચાંદ
વદન તારુ
અભિસારીકા, અપ્સરા, ફુલપરી લાગે તું.
અધરો પર મંદ મુશ્કાન, લાલીમા મધુર લાગે તું.
પિયુ મિલન ની પ્રતીક્ષા.
તીરજી નજર ના તીર ચલાવે તું.
ઓ! પ્રિયા! તુજ છબી નીહાળતા..
તારા અંગ અંગ ની મસ્તી માં..
મસ્ત મદમસ્ત બનતો હું.
“કાજલ ” કહે ખોવાયો તારા
આંખો ના ઇજન માં.
તુજ થી શરુ તુજ થી ખતમ..
પ્રિય! શોધ મારી..
હું સમાયો તારા માં હવે.
તુજ ભાલ નો ચાંદ બની હવે.

~ કિરણ પિયુષ શાહ ‘કાજલ’