ખંડિત મુતિઁ
વિચાર મગ્ન, થયેલ અત્યાચાર પર.
અજ્ઞાત ભયથી ડરતી એકાંત માં થરથર કાંપતી.
સ્પઁશ થી ડરતી..
પોતાને કલંકિત માનતી
ન કરેલ અપરાધ ની સજા ખુદ ને આપતી…
પોતાની જાત ને સંકોરતી.
ખુદ ખુદથી ખોવાતી ગઇ.?
અને અચાનક એક ભાવ..
એક નિર્ણય …
તેની સાથે થયેલ દુષ્કમઁ ..
ઓછાયો નહી પડવા દે સ્વજન પરિજન પર..
સવારે એક નિર્ણય સાથે ઉઠી ..
ઉદાસી ખંખેરી
ઘર ના ને સ્નેહ થી તરબોળ કરતી
સહજ રહી
સાંજ દરિયા કિનારે વીતાવા ગઇ…
સૂયાઁસ્ત નીહાળતી મનોગત બોલી..
હવે આજ નિયતિ ….
કોઈ નહી જાણે મુજવીતી..
અકસ્માત ગણી ભુલી જશે..
અને જીવન ત્યાગવા ની તૈયારી કરી..
શા માટે કાયમ અનકહી વ્યથા સ્ત્રી જ સહે ?
અત્યાચાર સીતમ સ્ત્રી જ ભોગવે?
બાળ સ્વરૂપ કે વૃદ્ધા કાયમ તે જ બધુ સહે?
‘કાજલ’ અનુતર છે સવાલો સદી ઓ થી અહી…

~ કિરણ પિયુષ શાહ ‘કાજલ’