ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા
ઝાકવું તારું શરમ છોડી પછી ભરમાય છે.
બારણે આવી ભરમ ત્યાં જ સચવાય છે.
કાગ બોલ્યો સાંભળીને કેટલું એ દોડયા,
સાંજ બોલી ચાલ હળવે આમ ક્યાં અટવાય છે.
ભીલડીના રૂપમાં મોહી પડે શંકર બની!
માનવીની જાત સંસારે ફરી ભટકાય છે.
શોધતા સાથી ફર્યા રસ્તા અહીં તો કાગળે,
ફોગટીયા રાહમાં કેવા મળી લટકાય છે.
જિંદગી હારી ગયાં ત્યાં ચાલ ખોટી થાયને,
પાછલું ભૂલી નવી બાજી હવે મંડાય છે.
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
Leave a Reply