ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા
ખીલતું કેવું સવારે, રાતમાં કરમાય છે.
આટલી તે વાત કોને આજતો સમજાય છે.
ગાંઠનું કઈ વાપરી જોને પછી પડશે ખબર,
કેટલું બાકી રહી ગ્યું તે અહી પરખાય છે.
જાત સાથે છળ કરીને ઓળખે તે સ્વજનો ,
ખાતરી પાછી કરે સૌની હવે અટવાય છે.
વાત કાને તે ધરે નઈ કેમ એવું પાલવે?
સાંભળીને ભૂલવાનો ડોળ જો ભૂલાય છે.
ચાંદની સાખે જરા ત્યાં રાતરાણી મ્હેંકશે,
કેટલા ત્યાંથી ભરમ સાથેજ મલકાય છે.
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
Leave a Reply