વ્હાલ વાવીને સ્નેહકેરી વેલ ઉગાડીએ.
પછી તેની ડાળોએ પ્રેમનો ઝુલો ઝુલાવીએ.
શમણાને રોજ નવી કુંપણો ફૂટતી જયારે,
મંદ મંદ મુશ્કાનને હળવે હળવે પંપાળીએ.
બાગની મઘમઘતી સુંગંધને પતંગીયાની ભાતો,
રંગબરંગી ફૂલોને ભમરાનું ગુંજન ગુંજાવીએ.
પરીઓને દેશને બચપણની યાદોને સ્મરીને
આજને એજ ખીલખીલાટ થી ઉભરાવી એ.
કાજલ જાદુની ઝપ્પીને ધૂઈ ધપ્પાની અે રમતો,
ચાલ ફરી યાદ કરીને જિંદગીને મમળાવીએ.
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
Leave a Reply