પહેલા તો ક્યાંય એ એકલા કદી છોડતા નહોતા
હવે છોડે છે જ્યારે તો પાછું વળી જોતા નહોતા

દુઃખ માં પિંડ પણ છોડે સાથ, એ સાવ સાચું પડ્યું
મઘ્યાહે તો પોતાના પણ પડછાયા પડતા નહોતા

દુર થી ડુંગરા લાગે રૂપાળા, એ સાવ સાચું પડ્યું
છલકાતા મૃગજળ માં માછલાં કઈ નહાતા નહોતા

દિલમાં પડેલ પગલાં ભુંસાતા નથી, એ સાચું પડ્યું
દર્પણમાં ઝબકેલા ચહેરા ફરી કઈ જડતા નહોતા

હોય કમળો તો બધું પીળું દેખાય, એ સાચું પડ્યું
પાંપણે લટક્યા આસું પાછા કઈ ફરતા નહોતા

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’