કેમ તેં માની લીધું કે થાકશે ?
મન પ્રતીક્ષારત છે, પાછું નહિ પડે.

શક્ય છે સોળે કળાએ નીખરે.
ડાળ માફક રંગ તારો રાખજે.

પ્રેમની બારાખડી ભણજો તમે,
આ હૃદય તો નામ એનું જાપશે.

ભીતરે છે કોઇ એની થઈ અસર,
હું પણું યે શૂન્ય થઈ જાવા મથે.

દાવ મારો છે મને લેવા તો દે,
તું ચુકાદાની ઉતાવળ કાં કરે ?

લાલ જાજમ થઈ નજર પથરાઈ ગઈ,
એના સ્વાગતમાં તો કંઈ પણ ના ઘટે.

મેં ઉદાસીનું ગજું માપી લીધું,
લઉં કલમ-કાગળ તો ઊભી ના રહે.

~ લક્ષ્મી ડોબરિયા