હવે હુ શુ લખું ને શુ છુપાવું એ જ વાતોમા શુ માલ છે
હ્રદયમા રોજ ફેલાતું રહે છે નામ તારૂ એ કમાલ છે

સતત મે સાચવી રાખ્યુ હતુ એકાંત શાંતીંના નગર સમુ
હવે ત્યા લાગણીઓથી ધબકતી એ બધી મોટી ઘમાલ છે.

રહી શકતી નથી હું શબ્દની આબોહવાથી દૂર એક પળ
તમારી ચાહ કાવ્યોમા ભળે ના, તો અમોને પણ મલાલ છે

અમારૂ જે છે, એ માણસ કદી બીજાનુ બનવાનુ નથી ભલા
અમારી ચાહતોના દબદબાથી લોક ને કેવા સવાલ છે

નથી આરી, નથી કરવત,છતાનજરોના કામણથી કતલ કરૂ
બધી નાજૂકતા આંખોમા અમે આંજી હવે લાગે બબાલ છે

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’