ગઝલ તો હું લખું છું,
ભલે પસ્તિ કરૂં છું.

” સુણો તાજી ગઝલ છે”;
ઘણી વખતે સુણું છું.

કહ્યું પાડોશ-જનને,
હું બાજુમાં રહું છું.

હંમેશાં જૂઠ બોલી,
વતન-સેવા કરૂં છું.

ગરીબી-વ્રુક્ષ છું હું,
રહી રાતો-હસું છું.

જીવું છું ને મરૂં છું,
મરીને પણ જીવું છું.

નવા સૂરજ ઊગાડે,
હૂં અંધારું કરૂં છું.

ધરમની વાંસળીથી,
કદમને છેતરૂં છું.

~ સિદ્દીક ભરૂચી