અરીસાને કાને ધર્યા તો કદર થઇ.
અને જળકમળવત થયા તો કદર થઇ.

ન આશા, અપેક્ષા, અધિકાર, હક્કો
આ શરતોની સાથે રમ્યા તો કદર થઇ.

મળ્યો’તો ઉતારો મજાનો એ છોડી,
સમયસર પરત થઇ ગયા તો કદર થઇ.

સરોવર થવાની હતી શક્યતા પણ,
ઝરણ થઇને સહુમાં વહ્યા તો કદર થઇ.

નથી નામ જાણીતું એમ જ થયું કંઈ,
પરિચયમાં ખુદના રહ્યા તો કદર થઇ.

આ ગુલમ્હોરના તેજની છે હકીકત,
કે, ચૈતરના રાગે પડ્યા તો કદર થઇ.

જગત, જાત, ઈશ્ર્વરને જાણ્યા છતાં યે
અમે આપને ઓળખ્યા તો કદર થઇ.

~ લક્ષ્મી ડોબરિયા