ફિલ્મ રિવ્યુ – આક્રોશ

મિડ-ડે, તા. ૧૬ ઓક્ટોબર ૨૦૧૦માં પ્રકાશિત

અર્થહીન

કંગાળ રિસર્ચ, અસ્પષ્ટ કથાનક અને કાનફાડ ધાંધલધમાલવાળી આ ફિલ્મમાં ઉત્તમ અદાકારોને વેડફી નાખવામાં આવ્યા છે

રેટિંગ – દોઢ સ્ટાર

ધારો કે તમે અખબારમાં એક નવી ખૂલેલી ચાઈનીઝ રેસ્ટોરાંની આકર્ષક એડ્ જુઓ છો. એક રવિવારે તમે આ ફેન્સી ચાઈનીઝ નામ અને એવું જ ઈન્ટીરિયર ધરાવતી રેસ્ટોરાંંમાં પહોંચી જાઓ છો. મોટા ઉપાડે મેનુ ખોલો છો ત્યારે ખબર પડે છે કે અહીં એક જ ચાઈનીઝ આઈટમ સર્વ થાય છે સૂપ. મેઈન કોર્સમાં તો પેલી ટિપિકલ પંજાબી આઈટમો જ મળે છે. કેવી ખીજ ચડે તમને. એક્ઝેટલી આવી જ લાગણી ‘આક્રોશ’ જોતી વખતે થાય છે. ‘આક્રોશ’ આઙ્ખનરકિલીંગ વિશેની ફિલ્મ છે એવું તેની પબ્લિસિટીમાં ગાઈવગાડીને કહેવામાં આવ્યું હતું. ઈવન, ફિલ્મની શરૂઆતમાં ય આઙ્ખનરકિલીંગને લગતાં સમાચાર છાપેલાં પોણો ડઝન ન્યુઝપેપર ક્લિપિંગ્સના ક્લોઝઅપ દેખાડવામાં આવે છે. આઙ્ખનર કિલીંગ એટલે પરિવારની કહેવાતી પ્રતિષ્ઠાને બચાવવા માટે નીચલા વર્ણની વ્યક્તિ સાથે પ્રેમસંબંધ ધરાવનાર સગા સંતાન કે ભાઈ કે બહેનની એના પ્રિય પાત્ર સહિત કુંટુંબના સભ્યો દ્વારા જ હત્યા થવી. હકીકત એ છે કે ‘આક્રોશ’માં ક્યાંય આઙ્ખનરકિલીંગ છે જ નહીં. દર્શકોનું આનાથી મોટું ડિસઆઙ્ખનર એટલે કે અનાદર બીજું ક્યું હોવાનું? આ તો ફક્ત એક વાત થઈ. ‘આક્રોશ’માં આવી કેટલીય ગરબડ છે.

હોહો ને દેકારા

યુપીબિહારના કોઈ ગામડે ગયેલા દિલ્હીના ત્રણ મેડિકલ સ્ટુડન્ટ્સ અચાનક ગાયબ થઈ જાય છે. ત્રણ મહિના સુધી ભાળ મળતી નથી ત્યારે સીબીઆઈની ટીમ (અક્ષય ખણા, અજય દેવગણ) ઈન્વેસ્ટિગેશન માટે તે ગામ જાય છે. ખબર પડે છે કે ત્રણ પૈકીનો એક દલિત છોકરો કોઈ સવર્ણ છોકરીના પ્રેમમાં હતો. છોકરીના બાપા છોકરાનું ઢીમ ઢાળી દે છે. છોકરી પોતે તો એયને જલસા કરે છે. લોકલ પોલીસના અવરોધો છતાયં પેલી સ્પશિયલ ટીમ આખરે અપરાધીઓને સજા અપાવવામાં કામિયાબ થાય છે. નેચરલી.

પ્રપોઝલની પીડા

થોડા મહિનાઓ પહેલાં એકતા કપૂર પ્રોડ્યુસ કરેલી ‘લવ, સેક્સ ઔર ધોખા’ ફિલ્મ આવેલી. તેમાં માત્ર પાંત્રીસચાલીસ મિનિટમાં આઙ્ખનરકિલીંગનો કિસ્સો એટલી અસરકારક રીતે પેશ કરવામાં આવ્યો હતો કે ઓડિયન્સને અરેરાટી થઈ જતી. એની સામે પ્રિયદર્શને આ ભયાનક લાંબી ફિલ્મમાં આઙ્ખનરકિલિંગના નામે દાટ વાળ્યો છે. હાહાહીહી બ્રઙ્ખન્ડને એક તરફ મૂકીને હાર્ડહિટીંગ વિષય પસંગ કરવામાં આવ્યો ત્યારે સહેજ આશા હતી કે આ વખતે ‘ગર્દિશ’, ‘વિરાસત’ અને ‘સજા-એ-કાલા પાની’વાળા પ્રિયદર્શનની ઝમક જોવા મળશે. એને બદલે પ્રિયદર્શને ફરી એક આઉટઓફફાઙ્ખર્મ ક્રિકેટરની જેમ રેઢિયાળ પર્ફોર્મ કરીને ઓડિયન્સનો આક્રોશ વહોરી લીઘો છે.

અહીં ઝાંઝર નામનું ગામડું વાસ્તવમાં જિલ્લા કક્ષાનું ટાઉન છે. હાફ સ્લીવ બનિયાન ઊંચું કરીને છાતી પર ફૂંક માર્યા કરતા પરેશ રાવલની અહીં એટલી વગ છે કે તે એસપી એટલે કે સુપરિન્ટેન્ડન્ટ ઓફ પોલીસ કરતાં સરમુખત્યાર મુખિયા વધારે લાગે છે.

સીબીઆઈ જેવા સીબીઆઈને લોકલ પોલીસ ગણકારે નહીં એવું બને? હા, પ્રિયદર્શનની ફિલ્મ હોય તો બને. અક્ષય ખણા સીબીઆઈ ઓફિસર છે, પણ બિચારાને સૌ હડ્ય હડ્ય કરે છે. ઈવન, અક્ષયને આસિસ્ટ કરવા નીમાયેલો એનએસજી (નેશનલ સિક્યોરિટી ગાર્ડ) કમાન્ડો અજય દેવગણ પણ તેને ગણકારતો નથી. ગામમાં એક ભેદી શૂળ સેના છે. એનો નેતા કોણ છે અને તે શું કામ ઉધામા મચાવતી રહે છે તેની કોઈ સ્પષ્ટતા ફિલ્મમાં કરવામાં આવતી નથી.

બિપાશા બાસુને હાર્ડહિટીંગ ફિલ્મોમાં કામ કરવાની હોબી છે. જુઓને, એણે પહેલાં ‘લમ્હા’ કરી અને પછી તરત ‘આક્રોશ’. અજય દેવગણની પ્રેમિકા હતી ત્યારે બિપાશા કાં તો આખા પગ દેખાય એવાં કપડાં પહેરીને છકડામાં ફર્યા કરતી અથવા અજય દેવગણના ટીશર્ટની અંદર ઘૂસીને વસ્ત્રોની બચત કરતી યા તો અજયની પીઠ પર સવાર થઈને ઇંગ્લિશ નોવેલ વાંચતી, પણ જેવાં બિપાશાનાં લગન્ પરેશ રાવલ સાથે થાય છે કે તેની વેશભૂષા તો ઠીક, ભાષા પણ બદલી જાય છે. એક સીનમાં રોતલ કામવાળીને એ પૂછે છેઃ તેરે નૈન કાહે ભીગે? અરે? કાયમ રડરડ કર્યા કરતી અને પતિનો માર ખાધા કરતી બિપાશાનું આખું પાત્ર જ ઉપરથી ભભરાવલું, ઉભડક અને નકામું છે.

માણસ ધડધ઼ડાટ જઈ રહેલી ટ્રેનની ઉપરથી નહીં (એ તો જૂનું થઈ ગયું), પણ એની નીચેથી સરકીને પાટા ક્રોસ કરી શકે? હા, પ્રિયદર્શનની ફિલ્મ હોય તો કરી શકે. એક સીનમાં અજય દેવગણ અચાનક વાયુસ્વરૂપ ધારણ કરીને ચાલુ ટ્રેનની નીચેથી બીજી બાજુ સરકી જાય છે. પછી? પછી કંઈ નહીં. તે ઊભો રહીને અક્ષયની કારની રાહ જુએ છે. ભલામા’ણા, તારે ઊભા જ રહેવંુ હતું તો પછી આવો સ્ટંટ કરવાની શું જરૂર હતી? ટ્રેન પસાર થઈ જાય તેની રાહ કેમ ન જોઈ?

પ્રિયદર્શનભાઈએ ‘પ્રેરણા’ માટે અંગ્રેજી ફિલ્મો તો શું, જૂની હિન્દી ફિલ્મો પણ છોડતા નથી. ‘આક્રોશ’માં ‘મિસિસીપી બર્નંિગ’ તો છે જ, સાથે સાથે કેતન મહેતાની ‘મિર્ચ મસાલા’ની ફેમસ મરચાની ભૂકીઉછાળ સિકવન્સ પણ છે. પ્રિયદર્શનની ફિલ્મોનો પ્રોબ્લેમ એ છે કે તે જોતી વખતે કાં કશુંક ઘરે મૂકી જવું પડે (જેમ કે દિમાગ) અથવા કશુંક સાથે લેતા જવું પડે. ‘આક્રોશ’માં એટલો બધો ઘોંઘાટ છે કે ફિલ્મ પૂરી થાય ત્યાં સુધીમાં તમારા કાનમાં લગભગ ધાક પડી જાય છે. એટલે ધારો કે તમે ભુલેચુકેય આ ફિલ્મ જોવા ગયા તો રૂનાં પૂમડાં સાથે લઈ જવાનું ભુલતા નહીં.

માણસને જેમ સિગારેટ પીવાની તલબ લાગે તેમ પ્રિયદર્શનને એક ફિલ્મ પૂરી થતાં જ બીજી ફિલ્મ ઘસડી મારવાની નાખવાની જોરદાર તલબ લાગે છે. જેતે વિષયનું વ્યવસ્થિત રીસર્ચ, સારો સ્ક્રીનપ્લે, પૂરતું પ્રીપ્રોડકશન આ બધામાં ટાઈમ થોડો વેસ્ટ કરાય? પ્રિયદર્શન ફિલ્મમેકરમાંથી પ્રપોઝલમેકર બની ગયા છે તેનાં ઉત્તમ ઉદાહરણો ‘દે દનાદન’, ‘બમ બમ બોલે’, ‘ખટ્ટામીઠા’ અને ‘આક્રોશ’ સહિતની છેલ્લી ફિલ્મો છે. વચ્ચે અવોર્ડવિનર ‘કાંજીવરમ’ આવી ગઈ, પણ એ તો અપવાદ થયો.

પરેશ રાવળ, અજય અને અક્ષય જેવા ઉત્તમ અદાકારોનો વેડફાટ જોવો હોય, નિરર્થક મારામારી અને કાપાકાપી જોવી હોય, કાનના પડદાને ધ્રુજાવવાની એક્સરસાઈઝ કરવી હોય અને હા, ચાઈનીઝ રેસ્ટોરાંમાં જઈને દાલ ફ્રાય નાન ખાવાં હોય તો ‘આક્રોશ’ જરૂર જોજો.

૦૦૦ ૦૦૦ ૦૦૦

– Shishir Ramavat

( Note – This Article is Originaly Written in Year 2010 )