બ્રહ્માંડનું સ્થાન અસ્તિત્વનું મુખ હોય છે

દુઃખની પરાકાષ્ઠા એ જ તો સાચું સુખ હોય છે
અધ્યાત્મમાં હોંશિયાર એ દુનિયામાં મૂર્ખ હોય છે

ભક્ત,દાતા ને શૂર તો કળિયુગેય જન્મી જ શકે
બહુ ઓછી હવે પવિત્રતમ એવી કૂખ હોય છે

હોય એ સાચી ને સાવ ખોટી પણ હોઈ જ શકે
દરેક અપરાધની પાછળ કંઇક તો ભૂખ હોય છે

આ તો વિસ્તારવાદે અભડાવી દીધી છે ભક્તિને
બાકી બ્રહ્માંડનું સ્થાન અસ્તિત્વનું મુખ હોય છે

માપતાં જ રહેશોને તો કદીય નહીં બનો અમાપ
પામો ને તો આંગળીથી વેગળાં ક્યાં નખ હોય છે

– મિત્તલ ખેતાણી
(મિત્તલ ખેતાણી નાં કાવ્ય સંગ્રહ ‘स्वान्तः सुखाय’માં)