થોડા-ઘણાં તનાવથી અજવાળું થાય છે.
ખુદને કરેલી રાવથી અજવાળું થાય છે.

જ્યાં મીણ કે બરફ થઈ, ખુદને મળી શકો,
એવા બધા બનાવથી અજવાળું થાય છે.

સૂરજને ખોટું લાગશે, આ એક વાતથી,
અહિ ભાવ ને અભાવથી અજવાળું થાય છે

છે શબ્દના કે મૌનના, નહિ તારવી શકો,
દેખાય નહિ એ ઘાવથી અજવાળું થાય છે

સહમત બધી યે વાતમાં, ના થઈ શકાય પણ –
ના કે હા ના પ્રભાવથી અજવાળું થાય છે

આ દર્દ, પીડા, વેદના, ઝાંખા પડી ગયા,
ખુશીઓની આવ-જાવથી અજવાળું થાય છે.

નડતા નથી સવાલ મને કાલના હવે,
બસ, આજના લગાવથી અજવાળું થાય છે.

– લક્ષ્મી ડોબરિયા