હાંફતી ભાગતી તરસી..જિંદગી.
મૃગજળ જેવી આશાઓ,
અંત વિહિન પથ પર દોડતી..
ઝાંઝવાના નીર પાછળ સરકતી,
મૃગજળના જળની પ્યાસી..
ઇચ્છાઓ ના વન માં લપસતી..
મૃગતૃષ્ણા માં ફસાતી..
અર્થ વિહિન જીવાતી..
શું આમજ પુરુ થશે?
કે…
મળશે કોઇ ધ્યેય?
મંજિલ?
રાહ તુંજ સુધી પોહચવાની?
હાંફતી…છુટતી..
તુટતી શ્ર્વાસોને સમેટતી.
મૃગજળ જેવી પ્યાસ લઈ,
તુંજ માં ઓગળવા મથતી..
એકલી અટુલી.. તારી… જિંદગી…
~ કિરણ પિયુષ શાહ ‘કાજલ’
Leave a Reply