ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા

આંગણે આવી ઊભું પંખી ફરી ઉડતું નથી
સૂર એના એટલા ગમતાં હવે મળતું નથી .

આ ચમન સોપ્યું તમોને ગુંજતા ગીતો રહે,
એ સજાવી બાગ જીવનનો કદી નમતું નથી.

પાળ બાંધી આજ સંબંધો ફગાવી કલ્પનો ,
રેત જેવો આ સમય સરકે કદી તે લડતું નથી.

અંધકારે સૂર્યકિરણો ના ઉજાસે સાહ્યબી ,
અલ્પજ્ઞાની કર્મયોગી ઉઠવું કઠતું નથી

લ્યો ફરી ચાલ્યાં જરા મદમાં મળીને આમતો,
આ છળીને જીવવુંને જાણવું ગમતું નથી.

“કાજલ”
કિરણ પિયુષ શાહ