માનવી જાતે જ પોતાનાં મોક્ષને નડવાનું કરે છે

માલિકી ભાવ નથી તેથી તે પરબારું કરે છે
બેઘર દીવો જ્યાં મુકો ત્યાં અજવાળું કરે છે

મધ્યાહને જ દીપશિખા સોંપી દયો આગામીને
સૂર્ય પણ સાંજ પડ્યે તો પાછું ફરવાનું કરે છે

હોય રાજા કે રંક તે શોધી જ લ્યે છે લક્ષ્યને
કર્મફળને તો જે કરવાનું હોય તે કરવાનું કરે છે

આ દિલ, આ દર્દ, આ પ્રેમ, આ મમતા, આ મૈત્રી
નવા નવા નામે યુગોથી માયા છેતરવાનું કરે છે

આહાર, નિદ્રા, ભય, મૈથુન, રાગ, દ્વેષ, મોહમાં ફસી
માનવી જાતે જ પોતાનાં મોક્ષને નડવાનું કરે છે

~ મિતલ ખેતાણી