(1)
બળદની ખૂંધ પર જે રીતે ખેડૂત પરોણાની આર મારે તેમ
વર્ષોથી ખાલી પડેલા ઘરના મોભારાની એક તિરાડમાં થી
સૂરજ રોજ ઘરની ખૂંધ પર કિરણના પરોણાની આર માર્યા કરે છે.

(2)
ઈંટ, સિમેન્ટ અને લાકડાઓના ટેકે શું ઊભું છે?
એ તો રામ જાણે
ઘર તો ક્યારનું ઘર છોડીને ભાગી ગયું છે.

(3)
રોજ અડધી રાત્રે
ક્યાંકથી એક દીવાની જ્યોત
ઊડતી ઊડતી આવે છે
અને ઘરમાં જઈને અદૃશ્ય થઈ જાય છે
ઘરમાં અજવાળાનો એક ટુકડો
સતત રિબાય છે

(4)
લોકો કહે છે
રોજ રાત્રે એ ઘરમાં કોઈક રડતું હોય છે
બધા કહે છે એ ભૂત છે…
પણ શું
ઘર પોતે રડતું ન હો ઈ શકે?

(5)
’તું કહેતો હતો,
ઘરની અંદર વર્ષોથી કોઈ ચિત્રો દોરી રહ્યું છે’
‘તો દોરે જ છે ને!’
‘પણ અંદરની દીવાલ પર તો ઊખડેલાં પોપડાં સિવાય બીજું કંઈ જ લાગતું નથી,
બધું વર્ષોથી આમ જ ખાલીખમ પડ્યું હોય એમ લાગે છે.’
‘હું એ જ તો કહું છું, ત્યાં વર્ષોથી કોઈ ખાલીપો ચીતરે છે.’

– અનિલ ચાવડા

– Translated from Gujarati by Rupalee Burke

HOME

(1)
Like the farmer pricks the bullock on its rump
with the pointed end of the goad,
through the crack in the roof of the house
lying vacant since years
the sun pricks the house on its rump
every day with the goad of its rays.

(2)
Only God knows
what is this that stands
supported by brick-cement and timber?
It’s ages since the home has fled from the house.

(3)
At midnight everyday
the flame of a lamp
comes flying from somewhere
and vanishes into the house.
A small piece of brightness
groans continuously inside . . .

(4)
People say
daily at night someone weeps in that house.
They say it is a ghost . . .
But couldn’t it be the house itself weeping?

(5)
‘You were saying that someone
is painting pictures inside the house’.
‘Of course, someone is painting!’
‘But there doesn’t seem to be anything
on the inner walls except crumbling plaster,
It has all been desolate like this since years.’
‘That is p recisely what I am saying,
Someone’s been painting loneliness there since years.’