બંધ આંખો સપના સજાવતી સુંદર ભલે, રેલાય સત્યનો પ્રકાશ, મહેલ છળ નીકળે

જ્યા સાચવ્યા સુખને દુઃખ શ્વાસોમાં સૌ એ દિલની ધડકન ભેદ સઘળા બોલી ગઈ

દરિયો ભરી વિરહ જળ ‘બા’ની સ્મૃતિમાં વહ્યાં કુંભ અસ્થિનો બે હાથોમાં ભરાવી એ ક્યાં ગયો?

એક ઘાતક જેલ ચણી, જાતે મારી આંખમાં એક સૃષ્ટિ આખી કેદ કરી જાતે મારી આંખમાં.

સાથ ગંગાજળનો તજીને જામ પીનારા બની ગ્યાં ભળતા નશાથી આંખમાં ઘેલા બની ઉમંગ દીઠા