પ્રતીક્ષા લાંબી પછી ક્ષણિક મિલનનો સમય આવ્યો.
એક ઘડીને પ્રહરમાં ગણવી, મિલનનો સમય આવ્યો.

ફરી ફરી તો શક્ય નહોતું એકાંતે આપણું એ તારામૈત્રક
જુદાઈની વસમી વેળા, વહારે મિલનનો સમય આવ્યો.

ઓગળતી રહી જાત આખી એક એ વાયદાની આસમાં
પાનખર પછી કહેશે એ ફૂલો, મિલનનો સમય આવ્યો.

આ શુંન્યતાઓ વિસ્તરતી રહી છેક ચારે દિશાઓ સુધી
પીછું એ આભેથી ખર્યું, લાગ્યું મિલનનો સમય આવ્યો.

ઓછામાં જો મન ભરાય, એને જિજીવિષા કેમ કહેવી
જોઈ રેખા હથેળીમાં, લાગ્યું મિલનનો સમય આવ્યો.

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’