એક સાંજ
હજુ તો રંગીન હતી.
મસ્તીમાં સંગીન હતી
ક્યાંકથી વંટોળ વાયો.

ધેરું વાદળ દોડી આવ્યું
સૂરજ ડૂબતો છવાઈ ગયો
સાંજને કોઈ ગ્રહણ લાગ્યું
સઘળું રૂપ ઝંખવાઈ ગયું.

એક સાંજ,
ઢળવાને જેને વાર હતી
મનમાં ઘણી નિરાંત હતી
દિવસને જીવવાની ચાહ હતી
બાકી રહેલી ક્ષણોને.
મનભરીને માણવી હતી.

એજ સુખનો સમય હતો
જ્યાં મૃતપાય રહેલી ક્ષણોને
ફરી ફરી જીવંત કરવાનો.
પણ હાય રે ! કિસ્મત …..
થાકીને હારીને સાંજે,
ઓરડો છોડી દીધો.
બધુંજ સંકેલાઈ ગયું .
હવે અવનિ ઉપર અંધારાનું રાજ હતું.

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’