આ ઉનાળો ગયો
અને,
શિયાળો આવ્યો.
હું એસી છોડી હીટમાં ભરાણો
રોજ સવારમાં બારી ખુલતી.
એક પંખી,
ત્યાં સામે બેસી ટહુકતું હતું
મારે તેની સાથે
રોજ બે પળની રંગત હતી.
ફુલો સાથે પણ સંગત હતી.

આ પંખીઓ
બહુ શાણા નીકળ્યા
જોઈ હવા બદલાતી
ઘર છોડી ગયા.
જાતી વેળાએ ટહુકામાં
કંઈક કહી ગયા,
કે ઝાડ
બધાય પાનાં ખેરવી બહુ રડયા.
હું
ના પંખી બની ઉડી શક્યો,
ના પાંદડા ખેરવી શક્યો.

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’