આંખો મહી મારગ કરી અંતરમા તું હરખાય છે
આંધી જગતની શાંત લાગે ને ત્યાં તું વરતાય છે

જો યાદ પોકારે, ચડીને છાપરે એકાંતમાં
વરસાદને ઓઢી ગગન આખું તહી છલકાય છે

ભવના આ ભંવરમાં ભમુ છું પ્રીત રાધાની બની
આ સાદ મીરાંનો કદી ક્યા કાનને અથડાય છે

દિન-રાત તારી જીતની ગાથાને હું ગાતી રહું
તે ભેટમાં આપી જે હાર ફરી ફરી વીંટાય છે

ફૂલો સમયના ,કાયમી અંદર અભાવો થઇ ઉગે
ને રૂબરૂ મળવાની આશા દૂર જઈ ધરબાય છે

ક્યાં ચેન આવે છે મને કાવ્યો ગઝલ લખ્યા વિના
આ એક ગમતું કામ મળતી ખોટ પૂરી જાય છે

~ રેખા પટેલ ‘વિનોદિની’