આચરે

જીંદગીને સીવવા ટેભા ભરે,
દોસ્ત,સાચી દોસ્તીને આચરે.

જેને હીરાની કદર સમજાય છે,
કિંમતી સંસ્કારની કિંમત કરે.

એની મહેનતથી થયા પ્રશ્નો ઉભા,
પીઠ પાછળ એ હવે દીવા કરે.

કાલ કે’તાતા “જીતીશું” કોરોના
આજ કુદરતથી રડીને કરગરે.

જૂઠના શબ્દો “નથી કહેવત થતાં”,
હું છું સચ્ચાઈ ,મને ક્યાં ચીતરે.

હું સુખી દેખાંઉ છું એ કારણે,
કંઇ ગમો હીરા સમા છે ભીતરે.

અસ્પતાલોથી હવે સડકો સુધી,
જૂઠ કોરોના જ થઈને વિસ્તરે.

– સિદ્દીક ભરૂચી | Siddiq Bharuchi