ના કરવાનું હોય એ થઇ જાય છે
જે કરવાનું હોય તે રહી જાય છે

મે બીજાંને અરીસો દેખાડયો સદા
મારો ચહેરો મને ક્યાં દેખાય છે

જિંદગી વેડફાઈ ગઈ મારાં-તારાંમાં
રહી રહી ને વાત એ સમજાય છે

મોક્ષમાર્ગ મૂકી માયાની કેડી પકડી
સાંકડે જ આંધળે બહેરુ કૂટાય છે

સોનું મળવાં લાગ્યું ભંગારનાં ભાવે
ધૂળધોયાં પિતળથી જ અંજાય છે

મૂલ્ય કરાવવું છે તો બનો માનમોંઘા
જે સહજ હોય તે મફત વેચાય છે

ગાંધી પૂજાય છે હવે ફક્ત નોટોમાં
પ્રતિમા એની તો ધૂળે રગદોળાય છે

– મિત્તલ ખેતાણી