તમારી જ ખાતર સદાયે નમીશું તમારા આ મંદિરના ચોખટ ખરા છે

સુકાએલા ફૂલની અધમરી ખુશ્બુ, અંનતની ક્ષિતિજને આંબવા તત્પર છે.

ભીંત ફાડીને, આ શું બહાર નીકળ્યું? શેરી, ફળિયું, ગામ આખાને અચરજ થયુ.

હા ક્યાંથી ભૂલાય એ સમયને, એ સાથીને. જરૂરિયાતની વસમી વેળાએ

થાક ચડ્યો ત્યારે ભાન આવ્યું, એ મૃગજળના દરિયાથી વધુ કશુંજ નહોતું.

એકમેકને કશુંક કહેવા, વહેંચવા કેમ હાથ ઝાલીશું કે સથવારો પામીશું ?

જોતજોતામાં ઇન્દ્રનો દરબાર ભરાઈ ગયો. કામદેવના બાણ ચારે દિશાને વીંધી ગયા,

સંભાવનાની વાટે કેટલાય સ્મરણો મનમાં સરકાવ્યા કર્યા લાગ્યું મન ભરાઈ ગયું ને સફાઈ કરવાનું બહાનું મળી આવ્યું,