Bhagirath Jogia

કારણ કે અગાઉના ઝભ્ભાધરી લેખકોની જેમ એ શાલ ઓઢીને ઉંચા ડોકા કરીને ચાલતા રહેતા નથી. વાંચકોની વચ્ચે રહીને વાંચકોને સરઆંખો પર રાખીને લખતા રહે છે.

તરુણવયમાં માહિતી અને જ્ઞાનને બદલે વિસ્મય કે કલ્પનાની દુનિયામાં વધારે ધ્યાન આપવું જોઈએ,જેથી વિચારશક્તિ ખીલે.અને એના માટે નવલકથા-ટૂંકી વાર્તાઓ કે કવિતાઓ કરતા સારું અને સાચું માધ્યમ કોઈ હોઈ જ ન શકે.

યહ ઉન દિનો કી બાત હૈ,જ્યારે દસ બાર વર્ષની ઉંમરના અમારા સહપાઠીઓ હાથમાં બોલબેટ અને ટુંકી ચડ્ડીના ખિસ્સામાં ચણીબોર લઈને ગામ આખામાં રખડયા કરતા.