Laxmi Dobariya

ભીડમાં હું શોધું છું મારું પોતીકું એકાંત અને, એકાંતમાં થોડી-થોડી વારે જોઈ લઉં છું દર્પણ

મારી ધીરજ સામે આ સંજોગ તો , પ્રશ્ન થઈ આવ્યા અને ઉત્તર થયા !

તારા પડકારો ઝીલવાની હામ હૈયાવગી થઈ છે ક્યારેક તો તારા સંદર્ભે હું તને એમ પણ કહું છું કે…

તડકામાં ગુલમ્હોર સમું ખીલવાના પાઠ તેં જ મને ભણવ્યા છે. . !

સમય, તેં દીધેલા ખાલીપાને સાવ એળે તો કેમ જવા દેવાય ? આ પ્રશ્નના જવાબમાં આટલું જ કે.

પ્રશ્ન અથવા જવાબ હોઈ શકે આ સમય લા-જવાબ હોઈ શકે !

તું કોઈ પણ રૂપે સામે આવે, પણ તારો ઉદ્દેશ હંમેશાં મારામાં કશુંક ઉમેરવાનો હોય છે.

થોડુંક.. હા, સાવ થોડુંક મારી મરજી મુજબનું, જીવવાની ઈચ્છા

તારું નામ ઇતિહાસમાં સુવર્ણ અક્ષરે લખાયેલું છે ને, અમારે અમારી ‘ઓળખ’ પૂરવાર કરવી પડે છે

સાચ્ચે જ, મને બીક લાગે છે. થાય છે કે, સત્યનું જે બીજ મારી અંદર છે એ ક્યારેક દંભનું કોચલું તોડીને જન્મશે તો?

ધ્યાન રાખવાનું “વ્યવહારુ” ભાન તો અનુભવે આવી જ જાય છે. કેમકે પરિપકવતા કંઈ વારસામાં નથી મળતી.

થોડુંક… હા, સાવ થોડુંક મારી મરજી મુજબનું જીવવાની ઈચ્છા

મારી માતૃભૂમિ માટે શહીદ થનારા જવાનો માટે . મને ય ગર્વ અને ગૌરવ તો છે જ.