-
-
-
-
મન તો મીરાં થઇ ને મ્હાલે
દુ:ખતી રગ ઝાલીને સ્હેજે પીડાને લઉં કાંતી, ને, ખુશીઓના ગીત લખીને ખુદનો ભેરુ થાતી,
-
ભીનપવર્ણી તરસનો પડઘો
રંગે-રૂપે નોખાં ટાણાં સંભાળ્યા છે સ્હેજે, વાત જરીક છે લાંબી સખી, પણ તું હોંકારો દેજે,
-
-
-
પોત ભલે હો ઝીણું. . .
આકૂળ-વ્યાકૂળ ઈચ્છાઓને, વૈરાગી ક્ષણ ઠારે, ભાવ તણી ભરતી તો અંતે, ડૂબનારાને તારે,
-
પાછું વળીને જરા
પાછું વળીને જરા જોવાની ટેવથી તો આગળ જવાનું થયું સહેલું. હું તો મારામાં આમતેમ ટહેલું.
-
-
નમતું જોખી લીધું. . . .
સંજોગો તો ટાણે-ક-ટાણે દ્વારે દસ્તક દેતા, દઈ અડાબીડ અંધારું ને પડછાયા લઈ લેતા,
-
-
-
-
તાણાવાણા તોડી-જોડી
તાણાવાણા તોડી-જોડી હું નું વસ્તર વણું. પરપોટા જેમ વિસ્તરતું રહે સતરંગી હું પણું..
-
-
-
છાપ અલગ મેં છોડી….
એકાંત રહ્યું ના બંજર જ્યાં મેં બીજ શબદનું બોયું આષાઢી મિજાજથી લાગ્યું ક્યાંય કશું ક્યાં ખોયું ?
-
-
-
-
ગાંઠ બધી યે છૂટી. . .
કૈંક થવાની હોડમાં તું તો હોવું તારું ભૂલે, વાત તણાં વૈભવથી તારું ક્યાંય હ્રદય ના ખૂલે,
-
ખાલીપાનો ભાર ખમી લે
ખાલીપાનો ભાર ખમી લે, એવી ક્ષણ અવતારું. . ! મૂળનું બંધન સ્વીકારીને, જાત સહજ વિસ્તારું. . !
-