Vividha

દરેક માં-બાપ સંતાનનું નસીબ કે કર્મ સ્વીકારતા નથી. લાગણીવશ થઈ પોતાના નસીબના જોરે સંતાનને પણ સુખ આપવાનું સ્વપ્ન જોતા રહે છે અને સંપત્તિ છોડતા જાય છે પણ સંતાન એ સંપતિનો યોગ્ય ઉપયોગ કરી શકશે કે નહિ કે પછી આ સંપત્તિ તેના ઉપયોગમાં આવી શકશે

ક્યારેક ફુલણશી કાગડો થઈ જવાય કે વાહ, આપણા વિચારો કેવા મહાન ને સુ-લોકો સાથે મળતા આવે છે, તો ક્યારેક દુઃખ ભી થાય કે આપણા વિચારો સેરોગેટ મધરની જેમ આપણા મનના ગર્ભમાં ઉદભવ્યા ને તેનું પાલન(અમલી) કોઈક અન્ય દ્વારા થાય છે.

નાહકનો માનવી સામાજિક હોવાનો ખોટો ડોળ કરે છે. સમાજમાં રહેવું અને સંબંધમાં ટકવું, સાતત્યતા જાળવવી તો આપણને સમગ્ર જીવ સૃષ્ટિ જ શીખવે છે. ખરું ને ! હા બસ સમાજના કુરિવાજો, સામાજિક બંધનો કે સ્વાર્થભર્યા સંબંધો માત્ર માણસના ભાગે અને ભોગે છે.

આ વાક્ય ઘણા સમયથી મારા વિચારોમાં હતું. એક વખત બસ એમ જ લખી પણ કાઢ્યુંતું બધાના અભિપ્રાયો જોવા. પણ મને મારા સવાલ નો જવાબ કે મારા જેવો વિચાર બીજા કોઈનો જોવા મળ્યો નહિ. કોઈક નો એવો અભિપ્રાય મળ્યો કે એમાં પ્રુવ શું કરવાનું તો કોઈએ કહ્યું

આપણે સફળતા નહિ પણ લોકપ્રિયતા ને વધુ વફાદાર રહીએ છીએ.. લોકપ્રિયતાની માત્રા કદાચ સફળતા કરતા ઓછી હોય શકે..

રથી ડરવાથી સમસ્યાનો ઉકેલ મળી શકતો નથી કે જીવન સરળ પણ બની જતું નથી. પરંતુ ડરને જીવનનો એક ભાગ માની એ બનાવ કે ઘટનાને કાળક્રમે ભૂલી જવો જ હિતાવહ છે. ડરનો હિંમતભેર સામનો કરવાનો છે.

જરૂરી નથી કે માત્ર પૈસાનું દાન જ દાન આપ્યું કહેવાય. ઘણા લોકો એવું વિચારતા હોય છે કે પૂરતા નાણા ન હોવાથી કેમ દાન કરવું ? પરંતુ દાન ગમ્મે તે પ્રકારે કરી શકાય. બસ, દાન કરવું એ જ છે સૌથી મોટું જીવનનું યોગદાન.

કોઈને તેમની પ્રિય વસ્તુ કે વ્યક્તિ દુર જાય તે પસંદ નથી હોતું.. નજીક હોય ત્યારે ક્યારેક આપણે તેમની ફીલિંગ્સ કદાચ સંપૂર્ણપણે સમજી શકતા નથી પણ દુર જાય પછી કદાચ સમજાય છે… એના પરિણામ સ્વરૂપે ક્યારેક આપણે રડી લઈએ છીએ તો ક્યારેક ગુસ્સો કાઢી લઈએ છીએ.

જુનું થાય તો જ નવું આવે સાચું પણ અમુક ગમતી વસ્તુઓ એવી હોય જે આપણે આજ સુધી સાચવી રાખી હોય. ખેર, વસ્તુઓ સુધી તો ઠીક પણ લાગણીઓ અને સંબંધો કે વિચારોનું શું જીવનમાં અમુક વખતે આપણે એટલા આગળ નીકળી જઈએ છીએ

ગયા વર્ષે એક સાપ્તાહિક હાસ્ય શ્રેણીમાં આઝાદી દિવસ પર બહુ જ સરસ દર્શાવવામાં આવ્યું હતું. ખરેખર, જો એક દિવસ પણ ગુલામીનો ગાળવો પડે, તો ખરેખર આઝાદીનો મતલબ સમજાય. અને આપણે અમુક હદે અમુક પ્રકારની ગુલામીમાં જીવીએ જ છીએ,

દરરોજ રાત્રે હવે યાદ કરી લેવું કે આજે કયા અને કેટલા કામમાં સફળતા મેળવી અને આશા છે આ વાંચ્યા પછી ઘણા લોકોના સફળતાના માપદંડ બદલાઈ જાય. કારણ કે બોર્ડની પરિક્ષા, સારી નોકરી કે કારકિર્દી જ માત્ર સફળતા નથી.

મીડિયા કે સોસીયલ મીડિયામાં જોયા અને જાણ્યા વગર મેસેજ ફેલાવનાર લોકોને કારણે કારણ વગર કોઈને તકલીફ પહોચાડવાની કે પોક કરવાની પ્રથા કેવી રીતે રોકવી અમુક મેસેજને ઇગ્નોર કરીએ પણ ખરા… તેમ છતાં આપણા દિમાગમાં પણ તે લોકો જેવા જ થોડા કેમિકલ લોચા હોય

બીજું એ કે આપણા રચયિતા માતા-પિતા… અને આપણે પણ ઘણી વખત પ્રશ્નો પૂછતા હોઈએ છીએ. ક્યારેક તો તેથી પણ વિશેષ. સૃષ્ટિના રચયિતા ઈશ્વરને પણ આપણે છોડતા નથી. પણ કેવું વિચિત્ર… જેનાથી બનેલા તેને જ પ્રશ્નો પૂછીને આપણા અસ્તિત્વનું મૂલ્યાંકન કરીએ !!

ગેરસમજણ એટલે આપણી માન્યતા અને વિચારોનો આપણો સ્વભાવ કે બીજાના વિચારો,માન્યતા અને સમાજનો આપણા પર પડતો પ્રભાવ

ખરેખર , સ્વપ્રેમ સ્વીકૃતિથી વિશેષ સંતોષ અને સંપૂર્ણતા અન્ય કોઈના પ્રભાવ કે અભાવમાં તો નથી જ. માત્ર અને માત્ર આપણા સ્વભાવમાં છે અને ખુબ બેહતરીન છે. આ સરસ ચાર લાઈન ક્યાંક વાચેલી.

અસ્તિત્વ ટકાવી રાખવું જેટલું જરૂરી છે તેમ તેમાં થોડો બદલાવ પણ જરૂરી છે. જેમ એક છોડનું અસ્તિત્વ કુમળું રહેવાનું છે તેમ એક વૃક્ષનું અસ્તિત્વ ખડતલ અને અડગ રહેવાનું છે પરંતુ જે છોડ ભૂતકાળમાં કુમળો હતો એ જ છોડ વૃક્ષ બની અને અડગ બની જાય છે

સંબંધ હોય કે વસ્તુ, માનસિક હોય કે શારીરિક દરેક ટેવ કે આદતનો આપણી લાગણી સાથે સંબંધ રહેતો હોય છે. પણ આપણે ટેવને કોઈ વખત લાગણી સાથે કેમ સરખાવતા કે પરખતા નથી હવે કોઈને કઈ પણ ટેવ જોઈએ

મિત્રો મોટીવેટ કરે અને ક્યારેક આપણા મેન્ટોર પણ બને. આ વર્ષે મિત્રો તરફથી ખુબ જ મોટીવેશનલ ગિફ્ટ મેં મેળવી છે. બાળપણમાં થોડો વાંચવાનો શોખ હતો.. અને આ વર્ષથી ફરી પુસ્તકો વાચવા માટે મને પ્રેરણા મળી છે. બુક રીવ્યુસ, બુકની વાતો, બુકમાંથી વહેતા વિચારો…

કુદરતી સંપતિની જાળવણી અર્થે ઉજવાતા દિવસોમાં વસુધૈવ કુટુમ્બકમની ભાવના સૌથી પહેલા રહેવી જોઈએ. પછી આપણી ને પારકી સંસ્કૃતિ. કારણકે, કુદરતી સંપત્તિનું સંવર્ધન કરવામાં કે નુકસાન પહોચાડવામાં કોઈ એક સંસ્કૃતિ કે દેશ કે લોકોનો ઈજારો નથી જ અને શક્ય પણ નથી.

કહાની હર ઘર કી. આપણે કોઈક પાત્રમાં તો આપણી જાત ને આપણા ઘરના સભ્યોને પણ શોધી જ લઈએ. બધાના જોવાના, સમજવાના, નિરીક્ષણ કરવાના ને અનુભવોના અલગ નજરિયા હોય છે.

કીડી કેટલા પ્રયત્નો પછી સફળ થતી હશે, અથવા તો કેટલી બધી વખત નિષ્ફળતા તેને મળતી હશે, તેમ છતાં તેને સફળતા-નિષ્ફળતા જેવી કોઈ જાણ જ નથી. બસ એને તો એના કર્મ અને પ્રયત્નોમાં જ વિશ્વાસ છે.

લોકો સુધારશે જ નહિ એવું બ્રહ્મવચન સદા ગુંજતું રહે છે. પણ જે લોકો ખરેખર દિલથી સમર્પિત થઈ પ્રમાણિકતા અને યોગ્ય રીતે કામ કરે છે તેમને આપણે પ્રોત્સાહન આપીએ છીએ ખરા ઘણા સ્થળોએ વાર્ષિક સમારંભરૂપી કહેવાતા એવોર્ડ્સ અને સર્ટીફીકેટ આપીને ફોર્માંલીટીઝ પૂરી પણ થાય છે.

કહેવાય છે ને “બાલ કી ખાલ નિકાલના” બસ, એવું જ કઈક. કોઈપણ ક્ષેત્ર પકડી લો, કોઈપણ વ્યક્તિ શોધી લો.(એમાં મારો પણ સમાવેશ થઈ ગયો). બે વ્યક્તિ ભેગા થશે અને આપણી કાને જાણતા-અજાણતાં વાત પડશે કે કોઈકની મોટાભાગે ૯૦% ટીકા જ સંભાળવા મળશે.

જેમ એક સ્ત્રી માં બને પછી જ પૂર્ણ સ્ત્રી બને છે… તેમ પુરુષ પિતા બને પછી જ સંપૂર્ણ બને છે ત્યાં સિવાય પુરુષ અધુરપ જ મહેસુસ કરે છે. હા, સ્ત્રી હંમેશા પોતાની વાત કે પોતાના વિચારો કોઈ ને કોઈ સ્વરૂપે વર્ણવી શકે છે