Rekha Patel ‘Vinodini’

જે છુ એજ રહેવા માગું છું. કરે મારા અસ્તિત્વનો સ્વીકાર

તમારી જ ખાતર સદાયે નમીશું તમારા આ મંદિરના ચોખટ ખરા છે

સુકાએલા ફૂલની અધમરી ખુશ્બુ, અંનતની ક્ષિતિજને આંબવા તત્પર છે.

ભીંત ફાડીને, આ શું બહાર નીકળ્યું? શેરી, ફળિયું, ગામ આખાને અચરજ થયુ.

હા ક્યાંથી ભૂલાય એ સમયને, એ સાથીને. જરૂરિયાતની વસમી વેળાએ

થાક ચડ્યો ત્યારે ભાન આવ્યું, એ મૃગજળના દરિયાથી વધુ કશુંજ નહોતું.

એકમેકને કશુંક કહેવા, વહેંચવા કેમ હાથ ઝાલીશું કે સથવારો પામીશું ?

જોતજોતામાં ઇન્દ્રનો દરબાર ભરાઈ ગયો. કામદેવના બાણ ચારે દિશાને વીંધી ગયા,

સંભાવનાની વાટે કેટલાય સ્મરણો મનમાં સરકાવ્યા કર્યા લાગ્યું મન ભરાઈ ગયું ને સફાઈ કરવાનું બહાનું મળી આવ્યું,

અને આજુબાજુના ને, સદાને માટે કંપાવતી ગઈ.

અંતરમાં હોય આનંદ ને ઉલ્લાસ તો, માર્ગ માં સહેવાસ રહે,