Anil Chavda

અધૂરી વાત અટકાવી અને ચાલ્યો ગયો ને કૈં ખબર પણ ના પડી, અચાનક વેશ બદલાવી અને ચાલ્યો ગયો ને કૈં ખબર પણ ના પડી.

કોઈ અડક્યું તો કમાલ થઈ ગઈ, ભીતર ધાંધલધમાલ થઈ ગઈ.

શી ખબર ક્યારે અને કઈ રીતથી ઢોળાઈ જાશું એ વિશે કે’વાય નૈં,

પી ગયો છું સાત દરિયાનેય નીચોવીને હું, કૈક એવું લાવ જે મારી તરસની બ્હાર છે.

મસ્ત બનીને આજ ફકીરા, ચાલો રમીએ મીરાં મીરાં,

હદય-બદય, ચરણ-બરણ, નયન-બયન, નજર-ફજર, બધું જ અસ્તવ્યસ્ત છે બધું જ છે લઘર-વઘર.

ઓલ્યું… હિન્દીમાં કે’ છે ધીરે ધીરે યું બીત જાયે કારવાં, તો પછી આ જિંદગીભર આંસુઓ શું સારવાં, જખ મારવા?

વૃક્ષો વત્તા છેદન વત્તા બારી ને દરવાજા વત્તા, ખુરશી વત્તા ટેબલ વત્તા શોભા વત્તા કાગળ વત્તા…

જેની માટે મેં મારું આંસુ સંતાડી રાખ્યું છે, એણે એની આંખોમાં ચાકુ સંતાડી રાખ્યું છે.

ચોતરફ અજવાળું ઊઠી ગયું છે, કો ઈ  ઘરમાં કંઈક મૂકી ગયું છે.

અધીરો છે તને ઈશ્વર બધુંયે આપવા માટે, તું ચમચી લઈને ઊભો છે દરિયા માગવા માટે ?

દીકરા સાથે રહેવા મા હૃદયમાં હર્ષ રાખે છે.

વહી શકો તો નદી સમો છું, રહી જાવ તો પડાવ જેવો.

ઊંઘમાંથી હું જરાં જાગું ન જાગું ને અચાનક આગ લાગે, ને અરીસો જોંઉ તો હું ‘હું’ ન લાગું ને અચાનક આગ લાગે.

વાત છે લોહી ઊડ્યું એ છાંટણાની. ત્યાં ગણતરી શું કરું હું આંકડાની ?

જ્યારથી એ જણ કશાની શોધમાં છે, ત્યારથી આખું જગત વિરોધમાં છે.

એકધારા દોડવાની તું મૂકી દે ટેક, પ્લીઝ, રાખ તારી સ્પીડ પર થોડીઘણી તું બ્રેક, પ્લીઝ.

અનાથ બાળકને માતા મળી ગયાનો સંતોષ થાય જે વાંચ્યા પછી ક્યારેય ન કરવી પડે ઈશ્વરને પ્રાથના…

એને વાંઝિયાપણાનો અફસોસ થતો હશે? કોઈ ડોક્ટરની સલાહ કે ટ્રીટમેન્ટ તો લેતું હશે ને?

બળદની ખૂંધ પર જે રીતે ખેડૂત પરોણાની આર મારે તેમ વર્ષોથી ખાલી પડેલા ઘરના મોભારાની એક તિરાડમાં થી

તાજા જન્મેલા બાળકના રુદનનો સ્વર પ્રસરે તેમ નવજાત સૂર્યકિરણો ચોમેર પ્રસરી વળ્યાં

મારા શબ પર વાળની નાનીનાની અણીઓ ડોકિયા કરી રહી છે