Anil Chavda

ગમે ત્યાં ને ગમે ત્યારે ફસાવી દે, હજી થોડાક એવા મિત્ર છે; ઉદાસી ફૂંક મારીને ઉડાવે દે, હજી થોડાક એવા મિત્ર છે.

આંખો ઉપર ચશ્માં ઉપર દ્રશ્યો ઉપર ઘટના ઉપર બીજું પણ કંઈ ઘણું બધું છે; ‘ઘણું બધું છે’ કહી દીધાની ઘણી બધીયે ભ્રમણા ઉપર બીજું પણ કંઈ ઘણું બધું છે.

સંબંધોના ઝાંખાપાંખા ધુમ્મસિયા અજવાળા વચ્ચે તું ય ઊભો છે હું ય ઊભો છું. ઈશુ ખ્રિસ્તના મુગટ સરીખા અણિયાળા આ જાળા વચ્ચે તું ય ઊભો છે હું ય ઊભો છું.

એક નાના કાંકરે આખી નદી ડ્હોળાય નૈં, પણ શું એનાથી જરા અમથું વમળ પણ થાય નૈં?

દઈ હૈયામાં ફાળ પડી તોય કેમ આવ્યો નૈં કંઈયે અવાજ? કંઠ સુધી આવેલી ચીસને દબાવવાનો પાડ્યો આ કોણે રિવાજ?

વાણલાં વાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું; પંખીઓ ગાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું.

લાખ છો કોશિશ કરે એ ભાગવાની, પણ નદી પાણી ત્યજી ને કયાં જવાની?

જેમ ડાળી પર ફૂલોનો મ્હેકતો પરિચય ઊગે, કોઈ બાળકના નયનમાં એ રીતે વિસ્મય ઊગે.

તને જ કહું છું સાંભળ પીડા! શરમ-બરમ જેવું લાગે છે કૈં? જીવનની બસમાં ખુશીઓની માટે સ્હેજે જગા જ રાખી નૈ!

હશે માફક જો એને, તો બધું મ્હેકાવશે ફોરમ વહાવીને, તું ફૂલોને ખીલવવાનું મૂકી દે ડાળખીઓ ફોસલાવીને.

ઠૂંઠવાતા જીવતરની ઉપર આવીને તમે ઓઢાડી ચાદર કે વહાલ? ક્યારની કરું છું એવી રે અટકળ કે

એ ખરા તડકે ને ઉઘાડા પગે દોડાવશે એવી ખબર થોડી જ હોય? ને વ્યથાઓ ડાકુઓની જેમ પાછળ આવશે એવી ખબર થોડી જ હોય?

પડ્યું છે એક લોહીઝાણ બાળક ભૂલમાં સરહદ વટાવીને; હવે સૈનિક દશરથ જેમ બહુ પસ્તાય છે ગોળી ચલાવીને.

સૌ પ્રથમ તો શબ્દ છે હથિયાર એ ભૂલું નહીં; બીજું એ કે હારીને હેઠું કદી મૂકું નહીં.