Rekha Patel ‘Vinodini’

સંભાવનાની વાટે કેટલાય સ્મરણો મનમાં સરકાવ્યા કર્યા લાગ્યું મન ભરાઈ ગયું ને સફાઈ કરવાનું બહાનું મળી આવ્યું,

આ પાગલ હવાને કોણ તહીં રસ્તો બતાવે છે? એ દરિયા પાર માટીની સુંગંધ લઈને ફરકે છે

સ્વીકારી લેવાના જીવનનાં દરેક રંગોને સ્નેહથી આ સમયે સમજની સાચી સમજણ સમજાય છે.

આકાશે સેજ સજાવી, વરસાદી વરસ્યા ફૂલ કલમેં થઇ ટપકી યાદો તે ડૂસકાં ભરશે કઈ

બહુ થયુ કહેવું સાંભળવું, હવે સેરને માથે સવા સેર, સાચી સલાહ જો અવગણે, તે જાણજો ખાડે સડયા.

અંતરના આનંદ સંગે જડચેતનનાં તનમન ઝૂમે છે ઝરણું પણ નિર્ભીક થઇ દોડે ઈશ્વર કવિતા વાંચે છે

સાથ જેવા તેવા બનવુ છે આ વિચારી હું ટૂંકો ઠર્યો

આપી સુગંધ મેં ફૂલો તણી, આંગણ મહેકાવ્યું લાલી દઈ

બહુ ઢીલ દેતા ક્યારેક સઘળું લુંટી જાય. ખેંચતાણમાં ટેરવા લોહીલુહાણ કરી જાય.

મોટા ઘરોમાં તહેવારે એકલતાં ઝાઝી ઝૂંપડીએ સહુ એકમેકને સાથે જોઈએ.

જોતજોતામાં ઇન્દ્રનો દરબાર ભરાઈ ગયો. કામદેવના બાણ ચારે દિશાને વીંધી ગયા,

કોઇ મીઠી ક્ષણોમાં રોપાએલું સ્નેહનું બીજ ફરી અંકુરણ બની ફૂટી નીકળ્યું.

અહીં સમયનાં અબરખ તણાં પડ નીકળે, ભરેલા સરોવર તળે પથ્થર જડ નીકળે.