એક ઉત્સવ,એક અવસર જોઉ છું,
જન્મ ને મ્રુત્યુના ઉત્તર જોઉ છું.
એ નીકળ્યો છે જગતને જીતવા,
એ કવિને હું શીકંદર જોઉ છું.
પાંણીમાં પડતા પ્રતિબિંબ એ રીતે,
પાને પાને તારા અક્ષર જોઉ છું.
જખ્મને વાચા મળી છે પોપચે,
ગમમાં ડૂબેલા સમંદર જોઉ છું.
એક બીજાને લડાવીને પછી,
સાથમા હસતાં પરસપર જોઉ છું.
આ ગઝલથી ફેસબુકના શહેરમાં
પ્યારનીઆંખોમા કળતર જોઉ છુ.
શું અહીંના લોક પણ એવા હશે ?
આ નગરને ખૂબ સુંદર જોઉ છું.
હાથ તો મળશે,હ્રદય મળતા નથી,
આજ બિમારી હું ઘર ઘર જોઉ છું.
~ સિદ્દીક ભરૂચી
Leave a Reply