મરસિયામાં ગઝલ લખવું પડે છે,
કદી કંટકમાં જઇ વસવું પડે છે.
હરખમાં પણ કદી રડવું પડે છે,
ન કરવાનું છતાં કરવું પડે છે.
પ્રથમ રસ્તા,પછી કદમોને ધોયા,
સિયાસતમાં જરા નમવું પડે છે.
અમે જીવ્યા સુધી તો છાંય આપી,
સુકાયા તો હવે બળવું પડે છે.
હવાઓ રૂપ રંગ બદલે છે ક્યારે?
નવી પેઢીમાં આ, કળવું પડે છે.
કદી દુશ્મનને રાજી રાખવાને,
કદી મસ્તક કલમ કરવું પડે છે.
~ સિદ્દીક ભરૂચી
Leave a Reply