ખબર નથી કયાં ખોવાયા અમે,
ધરેથી રસ્તો સીધો હતો, જોવાયા તમે.
માર્ગ ભૂલ્યાને સ્થંભિત થયા ત્યાંજ,
સાગરની લહેરો એ પાછા પટકાયા અમે.
અનેક નામો આપ્યા જમાના એ ત્યારથી,
પગલી,દિવાની,ધેલી કહી ઓળખાયા અમે.
જાણું હું એટલું જ કરી પ્રતિક્ષા યુગો યુગોથી,
આવી હાથ પકડ,બહુ તરછોડાયા અમે.
“કાજલ” વિસરી જાત ભાત ને જ્ઞાત હવે,
સ્મરણે તારી યાદ જ, કંઇ ભુલાયા અમે?
~ કિરણ પિયુષ શાહ ‘કાજલ’
Leave a Reply